Drodzy Czytelnicy,
do napisania poniższego artykułu skłoniły mnie liczne rozmowy, które przeprowadziłam w ostatnim czasie z rodzicami borykającymi się z trudnościami związanymi z brakiem dobrej komunikacji  ze swoimi dziećmi. Faktem jest, iż to, w jaki sposób wygląda relacja z nastoletnim dzieckiem, zależy w dużej mierze od jakości relacji, jaką udało się zbudować, zanim jeszcze dziecko wkroczyło w okres dojrzewania, a także od samego dziecka oraz cech indywidualnych rodziców. Z drugiej strony należy pamiętać, iż bunt nastolatków jest zgodny z normą rozwojową wieku adolescencji.
Oto kilka podstawowych zasad, które w sposób znaczący mogą usprawnić tę trudną komunikację z nastolatkiem.

Emocje negatywne mają to do siebie, że same się wzmacniają. Jeśli myślisz o kimś, lub o sytuacji negatywnie, to zapewne potrafisz szybko – jak z rękawa - podać wiele przykładów uzasadniających taką opinie. Jednak kiedy oceniasz kogoś lub sytuacje pozytywnie, to zwykle bardziej zastanawiasz się  nad tym, co składa się na tę pozytywną opinie. To tak jakby zapytać kogoś o słabe i mocne strony (wady i zalety) – te pierwsze wymieniamy łatwiej, szybciej.  Skoro emocje negatywne same się wzmacniają, to nie potrzebują już wsparcia – nie musimy zatem wzajemnie się napędzać i zarażać negatywnymi emocjami. Lęk, niepokój, strach, niepewność, poczucie bezradności, itp. – to naturalne w sytuacjach zagrożenia – jednak nie oznacza to, że trzeba zgubić zdrowy rozsądek i racjonalne działanie. Zatem to nie emocje nad nami, ale my nad emocjami musimy zapanować. Wiem – nie jest to łatwe, ale jest możliwe.
Co robić?
 

Kiedy ludzie mają poczucie, że tracą kontrolę, że mają ograniczony wpływ na to, co dzieje się wokół nich, to rośnie poczucie bezradności.  Im większe poczucie bezradności, tym bardziej rośnie niepokój. Ludzie, w obliczy bezradności poznawczej, szukają sposobów poradzenia sobie z nią. Niektórzy słuchają ekspertów i szukają wiedzy obiektywnej, weryfikowanej, ale inni sięgają po nieracjonalne wyjaśnienia, szukają winnych, wygłaszają spiskowe teorie, ulegają mitom.
Ważne, by skupić się na wiedzy medycznej i stosować się do wytycznych. Warto skupić się na tym, na co mamy wpływ.
Wszystkie zasady i zalecenia, które rozpowszechnia m.in. Minister Zdrowia, WHO – żeby myć ręce, wietrzyć pomieszczenia i siebie, dbać o sen i przede wszystkim zostać w domu – to proste, realne i niezbędne sposoby obniżania naszego poczucie bezradności, a zarazem sprzymierzeńcy spokojnej i konstruktywnej walki z zagrożeniem.

Depresja - według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest wiodącą przyczyną niesprawności i niezdolności do pracy na świecie oraz najczęściej spotykanym zaburzeniem psychicznym. To choroba, którą można i należy leczyć.

Ważne  – depresja to poważna, śmiertelna choroba. Może dotykać ludzi niemal w każdym wieku – dzieci, nastolatki i dorosłych. Przyczyny depresji są złożone, to zwykle kombinacja czynników genetycznych, biologicznych, środowiskowych i psychologicznych. Czytaj dalej...

W życiu każdego z nas, niezależnie od wieku, bywa tak, że trudno nam skomunikować się skutecznie i satysfakcjonująco z innymi. Rodzice często powiedzą, że najtrudniej właśnie z dziećmi, a już zwłaszcza tymi dorastającymi. Dzieci twierdza natomiast, ze trudno porozumieć się z rodzicami. Ja swoje relacje z innymi spostrzegam jako satysfakcjonujące, ale skłamałabym mówiąc, że nigdy nie doświadczyłam nieporozumień, rozbieżności opinii, czy też bezradności i pewnie wielu tak powie o kontaktach ze mną. Nie zamierzam zatem dawać Państwu recept, ani jedynie słusznych rad – chcę podzielić się z Państwem swoja wiedzą, doświadczeniem i zaprosić do refleksji i współpracy. Czy tak się stanie? Nie wiem, to Państwo podejmiecie decyzję. Jednak jedno wiem – rozmowa z drugim człowiekiem jest zawsze cenna. I do dialogu także Państwa zapraszam.

Zapraszam zatem do Akademii Rodzica, czyli do śledzenia informacji, komunikatów oraz krótkich artykułów poruszających ważne kwestie w procesie wychowania i nauczania, zarówno dla rodziców, uczniów, jak i nauczycieli. Czekam również na Państwa wraz z pedagogiem szkolnym w gabinecie nr 59 każdego dnia.

Żeby pamiętać o tym jak ważne jest komunikowanie wprost – bez lęku, a nie uciekanie się do sposobów, chytrych wybiegów, proponuję Państwu na początek przeczytanie listów, jakie mogą zostać wymienione pomiędzy dzieckiem i rodzicem. Mam nadzieję, że te krążące po Internecie listy (tu w nieco zmodyfikowanej wersji) skłonią Państwa do refleksji i rozmowy z dziećmi. Zapraszam do przeczytania.